Een muzikaal weekend.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
16 Februari 2009 | Filipijnen, Cabagan
Dank jullie wel voor alle berichtjes! Het is heel fijn om te weten dat mensen mijn avonturen met mij volgen. Zo voelt het minder ver van huis. Met mijn stagewerk gaat alles goed hoor, ik heb alleen nog niet zoveel kunnen doen omdat alles hier zo langzaam gaat.
Gisteren was er een heus concert in Cabagan. De laatste keer dat er in deze stad een concert was, was 25 jaar geleden en daar wordt nog steeds over gepraat. Voor zo’n speciale gebeurtenis moeten alle Nederlanders natuurlijk verplicht aanwezig zijn. Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten.
De Filippijnse muziekscene gaat momenteel door een beetje een aandoenlijk hippiestadium heen, waarbij de inheemse volkeren zich volledig uitdossen in kledendracht en met fluiten en trommels muziek maken. Alleen de panfluit mist. Het optreden was in de massieve betonnen sportzaal van de stad en er kwamen een stuk of 5 locale bands. Elke band bestond echter uit dezelfde personen, maar rouleerden ze instrumenten, plus of min een gastspeler. Het stadion was stampvol, maar de Filippino’s zijn superbedaard bij concerten. Telkens als de zanger een nieuw nummer inzette, ging het dak eraf van het gejuich, maar vervolgens valt er een doodse stilte en bijna niemand klapt na afloop. Ook op het einde, tijdens de laatste noten van het laatste nummer, vertrok iedereen gelijk zonder geklap of gejuich, terwijl toch iedereen heel enthousiast was over het concert. En het duurde allemaal heeel heeel erg lang, compleet met speeches waarin de burgemeester en de wethouders worden bedankt, en iedereen moet opstaan voor het volkslied enzo.
Naast mij kwam een jongetje zitten dat zwaar gefascineerd was door mijn westerse uiterlijk. Hij liet me alle trucjes zien die hij met een aansteker kon doen, maar brandde steeds zijn vingers, dus hij hield maar snel op. Toen hij hoorde dat ik op de Filippijnen was om krokodillen te redden, vroeg hij of ik ook met reuzenkrokodillen werkte. Ik zei ja, en zijn ogen sperden mijlenver open. De rest van de avond moest hij per sé bij de bijzondere westerse krokodillenworstelaar in de buurt zitten.
Vorige avond was er opnieuw een feest. De universiteit had een workshop georganiseerd waarin dorpsleiders met zijn allen een paar enorme modellen maakten van het landschap rond hun dorpjes. Aan het einde van de week was er een feest. Er was een bandje uitgenodigd. En als je hier een bandje uitnodigt, is het een bandje dat alleen maar verzoeknummers speelt. De leden hebben een indrukwekkend repertoire van dezelfde jaren 80 klassiekers die iedereen overal luistert en zingt.
Een andere dimensie van muziek in de Filippijnen is videoke. Dit is karaoke met clips op een speciale videokemachine die je kunt huren en dit is superpopulair. De meeste Filippino’s nemen zangles, waarin ze een stuk of 5 liedjes leren zingen, en dat zijn dan ook de enige liedjes die ze bij videoke aanvragen. Vijf keer opnieuw Celine Dion begint toch vermoeiend te worden. Als je met een klein groepje videoke gaat doen, is dat na een uur of 3 nogal hersendodend, maar misschien zie ik dat verkeerd als westerling.
Bij het feest op de universiteit begon de band te spelen op een plein vol mensen, en meteen liep het hele plein leeg. Iedereen ging in de bosjes zitten rondom het plein, en de band stond zielsalleen te spelen. Maar iedereen vond het leuk! Het duurde zeker een half uur voordat mensen genoeg moed verzameld hadden om het plein op te stappen en te dansen. En na stipt 20 seconden rende iedereen massaal terug naar de bosjes.
Zondag was een dagje uit. We gingen naar Tuguegarao, maar niet voor de Jollibee’s, maar voor Chow King! Dit is een andere McDonald’s achtige keten, maar dan puur Aziatisch. En in Chow King hebben ze vingerlikkende halo halo: een laagje melk, met sorbetijs, met daar bovenop muesli en stukjes vrucht en nog een bolletje ijs. Briljant! Het bolletje ijs bovenop was ubi-smaak. Ubi is de wortel van cassave. Een totaal onbekende smaak, maar erg lekker.
Ok, we zijn later toch nog naar Jollibee’s gegaan. En een goeie beslissing, want Jollibee zelf was aanwezig!!! (check de foto’s! Mooooi!).
We gingen ook naar het dorpje San Mariano, waar een zogenaamd rearing station staat. Hier laten we krokodillen veilig opgroeien in terraria, tot ze oud en groot genoeg zijn om los te laten in het wild. Zo kan de krokodillenpopulatie zo snel mogelijk groeien. (Ons project, CVPED, staat tegenwoordig ook in de Lonely Planet reisgids! Mensen kunnen de rearing station bezoeken en meegaan het natuurpark in op zoek naar krokodillen!)
Check ook de nieuwe fotos!
http://www.mijnalbum.nl/Album=YTRUEIWO
Gisteren was er een heus concert in Cabagan. De laatste keer dat er in deze stad een concert was, was 25 jaar geleden en daar wordt nog steeds over gepraat. Voor zo’n speciale gebeurtenis moeten alle Nederlanders natuurlijk verplicht aanwezig zijn. Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten.
De Filippijnse muziekscene gaat momenteel door een beetje een aandoenlijk hippiestadium heen, waarbij de inheemse volkeren zich volledig uitdossen in kledendracht en met fluiten en trommels muziek maken. Alleen de panfluit mist. Het optreden was in de massieve betonnen sportzaal van de stad en er kwamen een stuk of 5 locale bands. Elke band bestond echter uit dezelfde personen, maar rouleerden ze instrumenten, plus of min een gastspeler. Het stadion was stampvol, maar de Filippino’s zijn superbedaard bij concerten. Telkens als de zanger een nieuw nummer inzette, ging het dak eraf van het gejuich, maar vervolgens valt er een doodse stilte en bijna niemand klapt na afloop. Ook op het einde, tijdens de laatste noten van het laatste nummer, vertrok iedereen gelijk zonder geklap of gejuich, terwijl toch iedereen heel enthousiast was over het concert. En het duurde allemaal heeel heeel erg lang, compleet met speeches waarin de burgemeester en de wethouders worden bedankt, en iedereen moet opstaan voor het volkslied enzo.
Naast mij kwam een jongetje zitten dat zwaar gefascineerd was door mijn westerse uiterlijk. Hij liet me alle trucjes zien die hij met een aansteker kon doen, maar brandde steeds zijn vingers, dus hij hield maar snel op. Toen hij hoorde dat ik op de Filippijnen was om krokodillen te redden, vroeg hij of ik ook met reuzenkrokodillen werkte. Ik zei ja, en zijn ogen sperden mijlenver open. De rest van de avond moest hij per sé bij de bijzondere westerse krokodillenworstelaar in de buurt zitten.
Vorige avond was er opnieuw een feest. De universiteit had een workshop georganiseerd waarin dorpsleiders met zijn allen een paar enorme modellen maakten van het landschap rond hun dorpjes. Aan het einde van de week was er een feest. Er was een bandje uitgenodigd. En als je hier een bandje uitnodigt, is het een bandje dat alleen maar verzoeknummers speelt. De leden hebben een indrukwekkend repertoire van dezelfde jaren 80 klassiekers die iedereen overal luistert en zingt.
Een andere dimensie van muziek in de Filippijnen is videoke. Dit is karaoke met clips op een speciale videokemachine die je kunt huren en dit is superpopulair. De meeste Filippino’s nemen zangles, waarin ze een stuk of 5 liedjes leren zingen, en dat zijn dan ook de enige liedjes die ze bij videoke aanvragen. Vijf keer opnieuw Celine Dion begint toch vermoeiend te worden. Als je met een klein groepje videoke gaat doen, is dat na een uur of 3 nogal hersendodend, maar misschien zie ik dat verkeerd als westerling.
Bij het feest op de universiteit begon de band te spelen op een plein vol mensen, en meteen liep het hele plein leeg. Iedereen ging in de bosjes zitten rondom het plein, en de band stond zielsalleen te spelen. Maar iedereen vond het leuk! Het duurde zeker een half uur voordat mensen genoeg moed verzameld hadden om het plein op te stappen en te dansen. En na stipt 20 seconden rende iedereen massaal terug naar de bosjes.
Zondag was een dagje uit. We gingen naar Tuguegarao, maar niet voor de Jollibee’s, maar voor Chow King! Dit is een andere McDonald’s achtige keten, maar dan puur Aziatisch. En in Chow King hebben ze vingerlikkende halo halo: een laagje melk, met sorbetijs, met daar bovenop muesli en stukjes vrucht en nog een bolletje ijs. Briljant! Het bolletje ijs bovenop was ubi-smaak. Ubi is de wortel van cassave. Een totaal onbekende smaak, maar erg lekker.
Ok, we zijn later toch nog naar Jollibee’s gegaan. En een goeie beslissing, want Jollibee zelf was aanwezig!!! (check de foto’s! Mooooi!).
We gingen ook naar het dorpje San Mariano, waar een zogenaamd rearing station staat. Hier laten we krokodillen veilig opgroeien in terraria, tot ze oud en groot genoeg zijn om los te laten in het wild. Zo kan de krokodillenpopulatie zo snel mogelijk groeien. (Ons project, CVPED, staat tegenwoordig ook in de Lonely Planet reisgids! Mensen kunnen de rearing station bezoeken en meegaan het natuurpark in op zoek naar krokodillen!)
Check ook de nieuwe fotos!
http://www.mijnalbum.nl/Album=YTRUEIWO
-
16 Februari 2009 - 10:50
Annemiek:
Heee Jeroen!!
Ik ben blij dat er nu nog een Nederlander is, zodat je een beetje aanspraak hebt! Ik vind het hartstikke leuk om al je verhalen te lezen. Ik ben benieuwd of het er in Vietnam ook af en toe zo bizar aan toe gaat ;) haha. Hoop dat je al wat meer ontdekt hebt om te eten. Anders vraag je het gewoon aan de mensen in de winkels/kraampjes. Vinden ze vast niet gek hoor! Nou veel succes nog met je project!
groetjes Annemiek -
16 Februari 2009 - 17:11
Toini:
Ook al zijn de concerten een beetje saai, je zit in ieder geval niet meer alleen! Anders tijd voor hollands avondje met pannenkoeken en de vogeltjes dans??? -
18 Februari 2009 - 18:15
Amar:
Ha Jeroen, dus alles gaat langzaam? wen er maar vast aan, hahah :) het heeft wel z'n charme.
Ow en die vermelding in de lonely planet, moet ik als een hint zien natuurlijk... :P
suc6 met de krokodillen. -
19 Februari 2009 - 09:04
Ben:
Toch mooi dat al die hippie muziek voor je gespeeld werd! Deden ze ook nog OSTs spelen? ;) Gelukkig is daar ook nog de Jollibee's :) Hier gaat het zo zn gangetje. Ben wat aan het werk, maar ook op vacature hunt! Leuke foto's ook! Keep them coming! Ciao, Ben -
20 Februari 2009 - 17:11
Ron:
Krijg je nou niet vreselijk de neiging om die kleine krokodilletjes te aaien als je in die ruimte staat? :D Leuke foto's, vooral die met de jollibee uiteraard. -
21 Februari 2009 - 15:08
Opa En Oma:
We zien wel dat je je niet hoeft te vervelen met al die muziekfeesten. Leuk dat we je nu een keer zelf op een foto zagen. Het is in Nederland koud (5 graden) en het regent vaak. Wat dat betreft zit jij daar beter. Je bent waarschijnlijk al aardig ingeburgerd. Je zult zien dat je het jammer vindt om in juni weer weg te moeten.
Jeroen, we kijken weer uit naar je volgende belevenissen.
-
21 Februari 2009 - 22:18
Michel:
Haha ik heb je volgens mij nog niet vaak zo blij zien kijken als op die ene foto met die Jollibee :)
Goed om te zien iig dat je het naar je zin hebt ;)
Michel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
