barangay fiesta
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
07 April 2009 | Filipijnen, Cabagan
Mooie vermelding 1: mijn verhaal over “op zoek naar ’s werelds zeldzaamste krokodil” is door de website waarbenjij.nu uit de massa gevist voor de voorselectie voor een boek. De website gaat een verhalenbundel publiceren met de spannendste reisverhalen.
Mooie vermelding 2: hetzelfde verhaal stond 3 april in De Pers.
Mooie vermelding 3: hetzelfde verhaal stond op de website van Universiteit leiden en in een newsletter van de locale Filippijnse universiteit.
Voor de allereerste keer in mijn leven ben ik in het buitenland naar de kapper geweest. Op de Filippijnen is het algemeen bekend dat alle kappers homo/travestiet zijn en veel mensen zeggen dat ze “naar de homo” gaan als ze naar de kapper gaan (ah, you went to the gay?). Ik begreep dat ik geluk heb gehad dat de mijne geen jurk aan had.
De afgelopen week raakte ik heel snel geïrriteerd van de kleinste dingen. Al die rare mensen met hun rare gewoontes en hun vieze voedsel en al die armetierige zooi. Ik heb voor twee weken eventjes geen enkele Nederlander om mij heen en de Filippino’s vinden al die rare dingen allemaal maar gewoon. Het is een soort vertraagde cultuurschok. Alles wat gaaf en anders was, is nu irritant. Als vluchtweg wilde ik een uitje boeken naar een toeristenplek, maar alles was voor weken volgeboekt omdat het hele land op vakantie gaat. Ik moet me maar gewoon storten op mijn werk en daar meer plezier in vinden, dan komt het weer goed.
Mijn stagewerk bestaat deze weken uit het maken van illustraties voor het boekje (ik had nooit verwacht dat al die jaren van tekenen mij later zoveel zouden helpen bij al die stages en projecten) en het houden van interviews met lagere ambtenaren van de Filippijnse regering. Dit is de doelgroep van het boekje, dus ik moet hun werk en gedachtegangen doorgronden. Die interviews zijn nog niet zo makkelijk. Deze mensen geven alleen antwoorden die zij denken dat ik wil horen. Daarnaast zijn ze veel meer geïnteresseerd in hoe Filippino’s een baan kunnen krijgen in Nederland en of ik met hun dochters zou willen trouwen. Ik kan niet zien wanneer ze nou een grapje maken of serieus zijn en het maakt me een beetje oncomfortabel.
Afgelopen weekend was er een barangay fiesta waar ik woon. Een barangay is een stadswijk, maar dan uitgestrekt over veel landbouwgrond met hier en daar betonnen huizen tussen de bomen. Elke wijk heeft zijn eigen beschermheilige en eens per jaar is er een feest ter ere van de sint. Het komt erop neer dat iedereen lunch klaar maakt en mensen wandelen van huis naar huis om binnen te vallen en een vorkje mee te prikken. Iedereen neemt familieleden mee en niemand kent elkaar, maar dat maakt niet uit. Mensen riepen naar mij: ‘Hey Joe, eat here, eat here!’
Mooie vermelding 2: hetzelfde verhaal stond 3 april in De Pers.
Mooie vermelding 3: hetzelfde verhaal stond op de website van Universiteit leiden en in een newsletter van de locale Filippijnse universiteit.
Voor de allereerste keer in mijn leven ben ik in het buitenland naar de kapper geweest. Op de Filippijnen is het algemeen bekend dat alle kappers homo/travestiet zijn en veel mensen zeggen dat ze “naar de homo” gaan als ze naar de kapper gaan (ah, you went to the gay?). Ik begreep dat ik geluk heb gehad dat de mijne geen jurk aan had.
De afgelopen week raakte ik heel snel geïrriteerd van de kleinste dingen. Al die rare mensen met hun rare gewoontes en hun vieze voedsel en al die armetierige zooi. Ik heb voor twee weken eventjes geen enkele Nederlander om mij heen en de Filippino’s vinden al die rare dingen allemaal maar gewoon. Het is een soort vertraagde cultuurschok. Alles wat gaaf en anders was, is nu irritant. Als vluchtweg wilde ik een uitje boeken naar een toeristenplek, maar alles was voor weken volgeboekt omdat het hele land op vakantie gaat. Ik moet me maar gewoon storten op mijn werk en daar meer plezier in vinden, dan komt het weer goed.
Mijn stagewerk bestaat deze weken uit het maken van illustraties voor het boekje (ik had nooit verwacht dat al die jaren van tekenen mij later zoveel zouden helpen bij al die stages en projecten) en het houden van interviews met lagere ambtenaren van de Filippijnse regering. Dit is de doelgroep van het boekje, dus ik moet hun werk en gedachtegangen doorgronden. Die interviews zijn nog niet zo makkelijk. Deze mensen geven alleen antwoorden die zij denken dat ik wil horen. Daarnaast zijn ze veel meer geïnteresseerd in hoe Filippino’s een baan kunnen krijgen in Nederland en of ik met hun dochters zou willen trouwen. Ik kan niet zien wanneer ze nou een grapje maken of serieus zijn en het maakt me een beetje oncomfortabel.
Afgelopen weekend was er een barangay fiesta waar ik woon. Een barangay is een stadswijk, maar dan uitgestrekt over veel landbouwgrond met hier en daar betonnen huizen tussen de bomen. Elke wijk heeft zijn eigen beschermheilige en eens per jaar is er een feest ter ere van de sint. Het komt erop neer dat iedereen lunch klaar maakt en mensen wandelen van huis naar huis om binnen te vallen en een vorkje mee te prikken. Iedereen neemt familieleden mee en niemand kent elkaar, maar dat maakt niet uit. Mensen riepen naar mij: ‘Hey Joe, eat here, eat here!’
-
07 April 2009 - 08:45
Remco:
Hey Admiraal!
Top om te horen dat je stuk zo veel aandacht krijgt! Elke keer als je iets schrijft wordt er hier ook weer flink over je gepraat want we missen je allemaal!
Haha, free food? Sounds good to me ;) -
07 April 2009 - 16:28
Toini:
Misschien moet je een tripje boeken naar Manila. Kan je naar de Holandia Bar, hebben ze erwtensoep en dutch uitsmijters en draaien ze Andre Hazes!!! 460 Arquizastreet Ermita.
-
07 April 2009 - 22:00
Ron:
Hey Joe... doet me aan dat liedje denken. -
08 April 2009 - 06:11
Jeroen Admiraal:
Ik vind het echt heel leuk om te horen dat iedereen mijn avonturen
bijhoudt. Een reisblog zonder bezoekers is zoiets kansloos...
Een holandia bar, dat lijkt me meer iets voor moeie expats, die de hoop hebben opgegeven de filipino's te snappen... Ik heb op mn kamer wel een opblaasband in de vorm van een HEMA-worst, voor als ik aan nederland wil denken -
08 April 2009 - 07:10
Suzanne:
Hee Jeroen,
Leuk dat je dit bent gaan doen. Ik vond je blog via de nieuwsbrief van de Uni Leiden, want je staat er met naam en al in vernoemd deze week!
Groetjes,
Suzanne -
08 April 2009 - 15:15
Opa En Oma:
Wat leuk dat je verhalen over je belevenissen al de plaatselijke pers hebben gehaald en ook tot Leiden zijn doorgedrongen. Je hebt ook een boeiende manier van schrijven. We kijken weer uit naar je volgende verslagen.
Veel succes Jeroen. -
15 April 2009 - 13:19
Ben:
Hey Jeroen!
was verrassend om je stukje in de Pers te lezen. Vond het wel nogal een 'biologenstuk', vooral omdat het zo plots uit de context van je blog getrokken werd. Voor biologen een leuk stuk dus, maar vraag me af wat de rest van de Nederalnders er van vindt. Desalniettemin erg tof natuurlijK! :D -
20 April 2009 - 14:37
Zweers:
Ey Jeroen! Het blijft mooi hoor, je blog. Ik vind het heel cool voor je dat je verhalen er zo uit worden gepakt!
Mijn moeder kwam nota bene naar mij toe dat ze n stukje had gelezen over jou (in de Pers dus). Ze heeft het uitgeknipt en het krijgt binnenkort een mooi plekje op 3H!.
Verder hoop ik dat je snel weer over je cultuurshock heen geraakt en weer lekker verder kan genieten van de zon en de verre landen.
En owja, ietwat laat, maar toch:
Nog Gefeliciteerd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
