Het laatste avontuur

Vier maanden geleden, toen ik nog wist hoe Nederland eruit zag, bedacht ik me waar ik allemaal heen zou willen gaan op de Filippijnen, en er waren 3 plekken die ik gewoon niet kon missen. Twee daarvan heb ik al gehad en ze waren geweldig: Banaue en Bohol. Nu is het tijd voor de 3e: Palawan. Palawan is het langgerekte eiland dat als een brug tussen de Filippijnen en Borneo ligt.
Palawan staat bekend als de Last Frontier, een ruig land van bergen, kliffen en ongerepte jungle. De bossen verschillen ook van de rest van de Filippijnen, en er leven beesten die je op de andere eilanden niet tegenkomt, zoals aapjes en miereneters.

Ik arriveerde met zware regen en twijfelde om door te reizen. Mijn doel was El Nido, een dorpje in het noorden, maar de weg er naartoe is niet zo goed. Een grappige Fransoos nodigde me uit om met hem mee te reizen naar El Nido, samen met 2 Nederlandse meiden die hij ging ophalen. Die nacht om 1 uur hoorde ik iemand roepen: Jerome, Jerome! Het duurde even voordat ik doorhad dat hij mij riep. Het was de Fransman (Brice) en ik zag met mijn slaperige ogen achter hem een schattig gezichtje dat vroeg of ik morgen mee ging (Mira, bleek later). Ik mompelde iets van “ja..ja..” en viel weer in slaap. De volgende ochtend vertrokken we met z’n allen (+2 andere Fransen en een Filippino) naar El Nido.

Er zijn fantastische plekken op Palawan, maar eigenlijk is het hele eiland een groot wonder en de 8-urige tocht naar El Nido was ongelovelijk mooi, helemaal vanaf het dak van de bus! In het hotel in El Nido lieten andere gasten ons foto’s zien van hun bus, die omgevallen was.

El Nido

Kun je je die scene herinneren uit Jurassic Park waarin ze arriveren per helicopter bij het dinosauruseiland? Dat hadden ze kunnen filmen bij El Nido en dan was het nog mooier geweest. El Nido betekent Het Nest, en zit op een strand gepropt tussen hoge, scherpe kliffen. Vanaf hier kun je uitvaren naar de Bacuit eilandengroep, een sterattractie van Palawan. Met de hele groep trokken we erop uit om de paar dozijn eilanden te verkennen (inmiddels was er een Japanner bij gekomen en weer vertrokken en twee Amerikanen sloten zich aan. Als je reist met backpackers vormen en breken dit soort groepen de hele tijd door.)

De eilanden hebben grillige vormen, met messcherpe randen, kliffen, bergen en verborgen witte stranden en baaien. We bezochten lagunes waar je alleen met vloed in kunt komen, of via een meter hoog gat naar binnen kunt zwemmen, zodat ineens er een complete verborgen wereld zich ontsluiert achter scherpe rotswanden. Als ik een zeemonster was geweest, had ik hier gewoond. Die baaien zijn perfecte natuurlijke zwembaden. (Hoewel, perfect… op de terugweg werd ik aangevallen door een bijtende vis.) We zwommen grotten binnen, snorkelden boven koraalvelden en zochten onze eigen privé-strandjes op, allemaal in 1 dag. Bacuit is een speeltuin, maar ook een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Het uitzicht is fenomenaal.

Alles was perfect. Er hing een regenboog boven El Nido bij onze terugkomst en we zagen de zon ondergaan tussen de eilanden. En 10 mensen (inmiddels was er ook een Australiër bij gekomen) die elkaar nog geen dag kenden waren ineens grote vrienden. De volgende dag heb ik voornamelijk in een hangmat gelegen en cocktails gedronken. Waar anders dan hier? Ons hotel had een paar prachtige plekken om compleet niets te doen. De laatste avond kreeg ik een blaadje waarop iedereen voor mij een afscheidsverhaaltje had geschreven.

Sabang

Aan de westkant van Palawan stroomt een rivier die erg veel moeite had met een weg vinden tussen de bergen door. Hij is er uiteindelijk maar onderdoor gedoken. Palawan is erg trots op de Sabang Ondergrondse Rivier van 8km lang. Vanaf de zee kun je met een bootje de grot in peddelen. Het is een heel leuk uitstapje, maar erg chaotisch geregeld door de Filippino’s. We moesten 2 uur wachten, maar dat was niet zo erg. Ik kon lekker een duik nemen in het warme water van de Zuid-Chinese Zee, tegen een tropische achtergrond van palmen en kegelvormige bergen.

De opening van de rivier ligt in een natuurreservaat waar veel makaken leven en varanen van meer dan een meter lang. Een moppentappende gids peddelt je 1,5 km naar binnen en weer terug, terwijl hij bijzondere rotsformaties aanwijst, zoals de Kathedraal, de Groente en Fruit Afdeling en Sharon Stone. Vleermuizen vliegen vlak langs je heen en je ziet de berg guano die ze hebben geproduceerd. Het is een best indrukwekkende tocht, alsof je door de ribben van de berg vaart. De ondergrondse rivier is inmiddels een kanshebber voor een van de nieuwe 7 wonderen der natuur, maar dat is misschien teveel eer.

Dit is het einde van mijn verhaken uit de Filippijnen. Ik hoop dat ze je vermaakt hebben. Ik heb me in ieder geval vermaakt. Voordat ik uit Nederland vertrok, dacht ik dat de Filippijnen het minst interessante land van Zuidoost Azie zou zijn, maar mijn avonturen en de reacties van andere reizigers die ik ben tegengekomen doen me geloven dat de Filippijnen een topbestemming is. Het is makkelijk, goedkoop en veilig om hier te reizen (behalve in Manila) en er zijn fantastische plekken om te bezoeken. Ik hoop dat ik ooit nog eens de kans krijg om een tijdje in een ander land te wonen.

FOTO´S: http://www.mijnalbum.nl/Album=3ERFZ6LP