Het 8e Wereldwonder
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
21 April 2009 | Filipijnen, Banaue
Ik verzin het niet. Zo wordt het geadverteerd. Het 8e wereldwonder: de rijstterrassen van de Ifugao. Ik ben een weekend op stap om te kijken of hier een goede reden voor is!
Banaue
Toen ik arriveerde in Banaue, het portaal naar de bergprovincie Ifugao, zag ik het somber in. Het plensde als een gek en het was koud en de wolken bedekten alle bergen. Maar later op de middag brak eventjes de zon door en een avondgloed viel over de vallei. Het was prachtig!
De Ifugao-rijstterrassen bedekken hele bergen, alsof er een reus met een zwaard langs is gekomen en er bruiloftstaarten van heeft gemaakt. Het is kolossaal; en ze zijn even oud als het Colosseum, meer dan 2000 jaar! En nog steeds in gebruik. Nu, in april, zijn ze net ingezaaid en gifgroen. Terwijl ik dit schrijf, draait mijn hoofd elke 5 minuten naar het uitzicht toe. De huizen van Banaue zijn over de terrassen gestrooid als versiering op de taart, verbonden met trappen en bruggetjes over rivieren heen.
Ik heb het idee dat ik in een compleet ander land ben (duh, ik bedoel, vergeleken met Cabagan). Maar ergens klopt dat ook wel: de bergprovinciën zijn een autonome regio. In dorpjes niet ver hier vandaan leven de laatste “echte” koppensnellers, die 50 jaar geleden nog enthousiast hun werk deden. Een Hongaar die er net vandaan kwam, vertelde dat er oude mannen rondlopen in traditionele rode onderbroeken met getatoeëerde, sigaarrokende vrouwen met slangenbotjes in hun haar. (Ze roken de sigaar andersom. Mijn begeleider maakte ooit de fout een oud vrouwtje een vuurtje aan te bieden, maar toen haalde ze de sigaar uit haar mond en haar hoofd verdween in een rookwolk.)
Daarachter gaan de terrassen even spectaculair door en er is een berg die lijkt op een slapende vrouw, maar het is bijna onmogelijk om er te komen. De Filippijnse regering heeft er geen invloed en soms breken er nog stammenoorlogen uit. Westerse concepten zoals weekend bestaan er niet en mensen denken dat je een deel van hun ziel meeneemt als je ze fotografeert.
Banaue heeft 5 spectaculaire uitzichtpunten om de terrassen in alle glorie te bekijken. Je vindt er ook oude Ifugao die poseren in de traditionele kostuums die ze in hun jeugd echt hebben gedragen. Het Banaue museum laat zien hoe deze minimensjes zich vroeger verkleedden als vechthanen om de dood van hun vijanden na te spelen en dat ze na elke dood nieuwe tatoeages ontvingen.
Batad
De dag na aankomst ging ik naar Batad, een plek waar de rijstterrassen zo mogelijk nog indrukwekkender zijn. Hiervoor moest ik voor een dag een gids inhuren om er te komen, en om niet te verdwalen tussen de terrassen. In Batad hebben de terrassen stenen muren, in plaats van klei, zodat je er gemakkelijk tussendoor kunt lopen. En als je de weg niet weet, is het een zeer goed labyrint.
Mijn gids, Charlie, grijnsde bij onze ontmoeting en zijn tanden en lippen waren helemaal bloedrood van het kauwen op betel-nuts. Er zit cafeïne in en houdt (zeggen zij) de tanden schoon. Af en toe spoog hij een klodder rood speeksel op de grond. Dat verklaarde alle rode plekken op de weg. Ik merkte ineens op dat iedereen in Banaue dwangmatig op die noten aan het kauwen was.
Tijdens de uur-durende rit naar Batad zag ik pas echt de enorme schaal van de terrassen. Vallei na vallei gan ze door. Soms zijn ze vervallen en overgroeid, alsof plakjes jungle op elkaar zijn gestapeld. Het is een surrealistisch landschap. En dan Batad. Een klein dorpje van huisjes op palen, middenin een valleivullend amfitheater van rijstterrassen. Het was een twee uur lange wandeltocht om de terrassen te doorkruizen naar het dorpje.
De Ifugao-huisjes zijn minuscule hutjes op 4 palen met een massief piramidedak van stro, zwartgeblakerd door rook en behangen met varkensschedels voor geluk. Ik vroeg een vrouwtje waarom de huizen op palen werden gebouwd, maar daar had ze eigenlijk nog nooit over nagedacht. Dat is gewoon de manier. (Ik hoopte eigenlijk het antwoord te krijgen dat mijn begeleider ooit kreeg: om het huis omhoog te houden. Tsja, anders flikkert je huis op de grond. Dat moet je ook niet hebben. Ifugao logica.) Waarschijnlijk tegen regen en ongedierte.
Niemand wilde mijn kop snellen. De mensen verwelkomden mij met een rode, bloederige betel glimlach. Charlie noemde ze FBI: Full-Blooded Ifugao.
Banaue en Batad zijn slechts twee van een stuk of 5 beroemde plekken in de omgeving waar Ifugao-terrassen te vinden zijn. Alleen de Piramides en de Chinese muur komen in mij op als ik de terrassen wil vergelijken qua schaal en afdruk op het landschap. En de terrassen zijn niet door slaven gebouwd. Het 8e wereldwonder? Waarom niet.
check de FOTOS: http://www.mijnalbum.nl/Album=Y7T4CFL8
Banaue
Toen ik arriveerde in Banaue, het portaal naar de bergprovincie Ifugao, zag ik het somber in. Het plensde als een gek en het was koud en de wolken bedekten alle bergen. Maar later op de middag brak eventjes de zon door en een avondgloed viel over de vallei. Het was prachtig!
De Ifugao-rijstterrassen bedekken hele bergen, alsof er een reus met een zwaard langs is gekomen en er bruiloftstaarten van heeft gemaakt. Het is kolossaal; en ze zijn even oud als het Colosseum, meer dan 2000 jaar! En nog steeds in gebruik. Nu, in april, zijn ze net ingezaaid en gifgroen. Terwijl ik dit schrijf, draait mijn hoofd elke 5 minuten naar het uitzicht toe. De huizen van Banaue zijn over de terrassen gestrooid als versiering op de taart, verbonden met trappen en bruggetjes over rivieren heen.
Ik heb het idee dat ik in een compleet ander land ben (duh, ik bedoel, vergeleken met Cabagan). Maar ergens klopt dat ook wel: de bergprovinciën zijn een autonome regio. In dorpjes niet ver hier vandaan leven de laatste “echte” koppensnellers, die 50 jaar geleden nog enthousiast hun werk deden. Een Hongaar die er net vandaan kwam, vertelde dat er oude mannen rondlopen in traditionele rode onderbroeken met getatoeëerde, sigaarrokende vrouwen met slangenbotjes in hun haar. (Ze roken de sigaar andersom. Mijn begeleider maakte ooit de fout een oud vrouwtje een vuurtje aan te bieden, maar toen haalde ze de sigaar uit haar mond en haar hoofd verdween in een rookwolk.)
Daarachter gaan de terrassen even spectaculair door en er is een berg die lijkt op een slapende vrouw, maar het is bijna onmogelijk om er te komen. De Filippijnse regering heeft er geen invloed en soms breken er nog stammenoorlogen uit. Westerse concepten zoals weekend bestaan er niet en mensen denken dat je een deel van hun ziel meeneemt als je ze fotografeert.
Banaue heeft 5 spectaculaire uitzichtpunten om de terrassen in alle glorie te bekijken. Je vindt er ook oude Ifugao die poseren in de traditionele kostuums die ze in hun jeugd echt hebben gedragen. Het Banaue museum laat zien hoe deze minimensjes zich vroeger verkleedden als vechthanen om de dood van hun vijanden na te spelen en dat ze na elke dood nieuwe tatoeages ontvingen.
Batad
De dag na aankomst ging ik naar Batad, een plek waar de rijstterrassen zo mogelijk nog indrukwekkender zijn. Hiervoor moest ik voor een dag een gids inhuren om er te komen, en om niet te verdwalen tussen de terrassen. In Batad hebben de terrassen stenen muren, in plaats van klei, zodat je er gemakkelijk tussendoor kunt lopen. En als je de weg niet weet, is het een zeer goed labyrint.
Mijn gids, Charlie, grijnsde bij onze ontmoeting en zijn tanden en lippen waren helemaal bloedrood van het kauwen op betel-nuts. Er zit cafeïne in en houdt (zeggen zij) de tanden schoon. Af en toe spoog hij een klodder rood speeksel op de grond. Dat verklaarde alle rode plekken op de weg. Ik merkte ineens op dat iedereen in Banaue dwangmatig op die noten aan het kauwen was.
Tijdens de uur-durende rit naar Batad zag ik pas echt de enorme schaal van de terrassen. Vallei na vallei gan ze door. Soms zijn ze vervallen en overgroeid, alsof plakjes jungle op elkaar zijn gestapeld. Het is een surrealistisch landschap. En dan Batad. Een klein dorpje van huisjes op palen, middenin een valleivullend amfitheater van rijstterrassen. Het was een twee uur lange wandeltocht om de terrassen te doorkruizen naar het dorpje.
De Ifugao-huisjes zijn minuscule hutjes op 4 palen met een massief piramidedak van stro, zwartgeblakerd door rook en behangen met varkensschedels voor geluk. Ik vroeg een vrouwtje waarom de huizen op palen werden gebouwd, maar daar had ze eigenlijk nog nooit over nagedacht. Dat is gewoon de manier. (Ik hoopte eigenlijk het antwoord te krijgen dat mijn begeleider ooit kreeg: om het huis omhoog te houden. Tsja, anders flikkert je huis op de grond. Dat moet je ook niet hebben. Ifugao logica.) Waarschijnlijk tegen regen en ongedierte.
Niemand wilde mijn kop snellen. De mensen verwelkomden mij met een rode, bloederige betel glimlach. Charlie noemde ze FBI: Full-Blooded Ifugao.
Banaue en Batad zijn slechts twee van een stuk of 5 beroemde plekken in de omgeving waar Ifugao-terrassen te vinden zijn. Alleen de Piramides en de Chinese muur komen in mij op als ik de terrassen wil vergelijken qua schaal en afdruk op het landschap. En de terrassen zijn niet door slaven gebouwd. Het 8e wereldwonder? Waarom niet.
check de FOTOS: http://www.mijnalbum.nl/Album=Y7T4CFL8
-
21 April 2009 - 07:14
Louis:
Hey gozer,
vet gaaf man :D Je hebt het maar vervelend daar ;)
Alsnog gefeliciteerd, nog wat gevierd daar?
Ik ga trouwens ook uit DUWO vertrekken,met pijn in mijn hart vertrek ik naar de Morsweg in mei.
Groetjes,
Louis -
21 April 2009 - 12:02
Mitch Peekel:
Hey ouwe tijger van me!
Weer een zeer goed en vermakelijk verhaal zoals altijd. De foto's zijn ook weer prachtig! Keep up the good work en ik zie je weer als je thuis bent!
Je vomarmaatje, Mitch!
((mitchpeekel@hotmail.com)) -
22 April 2009 - 10:27
Opa En Oma:
Jeroen, allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag. We hebben de verjaardag van oma Gre in Johanna's Hof gevierd afgelopen zondag.
Je hebt weer een prachtig uitstapje gehad. Volgens ons zie jij gebieden die een gewone toerist niet ziet. Oma vond de sawahs net plakjes komkommer.
-
22 April 2009 - 16:53
Toini:
Klinkt als een heel goed verjaardagsweekend :-) Nog gefeliciteerd trouwens!!! -
24 April 2009 - 06:29
Jeroen:
alleen jammer dat er af en toe een gast naast me stond met een oranje petje en een KLM-kaartje aan zn rugtas -
24 April 2009 - 11:08
Ron:
Gaaf!
Ziet er een beetje uit alsof iemand zo'n kaart met hoogtelijnen iets te serieus heeft genomen. :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
