Afgelopen 4 weken

De zomer eindigt; Filippijnse scholieren stromen binnen voor het nieuwe schooljaar; mijn begeleider is weer terug uit Nederland; ik tel mijn laatste dagen en een nieuwe Nederlandse student, Sylvan, heeft zijn introductiedagen in het veld. Sylvan had in Nederland mijn verhaal gelezen in de krant en nu ziet hij alles met eigen ogen. De cirkel is rond. Het is tijd om mijn werk af te maken. Ja! Ik ben niet alleen maar vakantie aan het vieren hoor. Als je dat soms dacht… Ik werk zelfs in het weekend door.
De laatste tijd vliegen er ’s avonds neushoornkevers rond en die zijn best heel erg verschrikkelijk groot. Als ik het geluid van een helikopter hoor, buk ik altijd maar even. Dat zijn een van de dingen die ik niet zal missen. Als ik toch begin met een lijstje van de dingen die ik niet zal missen, dat stop ik de kakkerlakken er ook op. Kijk, gekko’s zijn alleen maar gaaf. Die gaan midden op een kale witte muur zitten van 5 bij 3 meter en als je langs loopt drukken ze zich plat en denken: “als ik gewoon stil zit, ziet ie me niet”. Het is alleen niet fijn als ze ’s nachts over de muur kruipen tot ze naast je oor zitten en TCHAK CHAKCHAKCHAK roepen. Bij dezen wil ik me verontschuldigen voor alle gekko’s die per ongeluk tussen deuren zijn gekomen en die ik heb gestoord in hun privé-leven.
Ik hoorde laatst ook allemaal geklap op het raam. Ik dacht eerst dat iemand met een doek op het raam sloeg. Toen ik dichterbij kwam, leek het op een vogel, of een joekel van een vleermuis! Maar nee: Het was een mot...

Ik heb voor de laatste keer mijn visum moeten verlengen bij het bureau of immigration. En ze hebben weer iets nieuws bedacht. Ik heb 1000 peso moeten dokken voor een ge-tipexd formulier waarop staat dat ik, uit de People’s Republic of Ch... ehh Nederland, niet op de zwarte lijst sta van de Filippijnse regering.

Ik heb ook een interview gehouden met een locale dorpsleider en omdat ik een vertaler nodig had, werd het een heel interessant gesprek. Mijn vertaler vertaalde mijn vragen net even anders als ik ze stelde, waarna de geïnterviewde de vraag van de vertaler net even anders begreep dan de bedoeling was, waarna de vertaler het antwoord van de man net even anders terugvertaalde naar mij toe, waardoor de antwoorden die ik kreeg soms totaal niet pasten bij de vragen die ik stelde.

De handleiding is nu helemaal af en ligt bij de drukker. Wie had gedacht dat ik alsnog een boek zou publiceren met mijn tekst en tekeningen voor het einde van mij studie? Ik zou dat andere boek van mij ook moeten afmaken, maar ik heb er mijn buik vol van. De laatste week is er een internationale conferentie over natuurbescherming en ontwikkelingswerk, die eens in de vier jaar wordt gehouden. Op deze conferentie geef ik mijn eindpresentatie.

Het was typisch Filippijns opgezet, die conferentie, met een priester om alles te zegenen, en bloemenkransen voor de bezoekers en een kinderkoor, en iedereen moest weer staan voor het volkslied enzo. En openingsspeeches die de hele dag duren.

De derde dag van de conferentie gingen we met zijn allen naar Callao Caves, waar ik al eerder was geweest (maar het is de enige toeristische attractie binnen een straal van 300 km). Met alle gasten keken we naar de uittocht van de vleermuizen bij zonsondergang (dit keer heb ik mooie filmpjes kunnen maken!) en er was een barbecue.

De vierde dag hield ik mijn eindpresentatie op een theaterpodium en ik overhandigde de handleiding op een officiële manier aan iemand van de provinciale regering. Wat voelt het goed om je eigen geschreven boek in je handen te houden! Mijn presentatie was de allerlaatste van de conferentie, en erop volgde een modeshow waarin meisjes van de universiteit de nieuwe krokodillen T-shirts lieten zien, en Crocy de mascotte kwam erachteraan (arme Willem, hij ging bijna dood in dat pak) en de dag eindigde met vuurwerk, een mooie afsluiting van mijn stage! De laatste dag heb ik de handleiding verkocht achter een kraampje.

En nu op vakantie…