in de filippijnen

Voordat ik de binnenlandse vlucht nam naar Tuguegarao (spreek uit: Tukeekarauw), ben ik nog even Manila in gegaan. De stad heeft niet veel bijzonders te zien. Het is een drukte van jewelste en overal zie je jeepneys rijden (oude Amerikaanse legerjeeps, ooit achtergelaten maar nu op de Filippijnen gefabriceerd als busvervanger), die ze versierd hebben met schilderwerk en amuletten en allerlei metalen opsmuk. Mensen noemen me soms Joe. Van de overkant van de weg zwaaien ze naar mij en roepen: ‘Hey, Joe!’

Het maakt niet zoveel uit dat de Filippijnse steden niet veel te bieden hebben, want het gaat toch eigenlijk om de mensen die erin wonen. En Filippino’s vind ik – tot nu toe – hele aardige mensen. Ze lachen veel en kijken nooit chagrijnig en dat is al heel wat voor als je uit Nederland komt. Ze praten ook allemaal heel goed Engels; beter dan de gemiddelde Nederlander, en ze willen graag een praatje met je maken. De Chinees had me er al voor gewaarschuwd. Zo vroeg de taxichauffeur naar het vliegveld mij de oren van het lijf. Via rare bochten kwam het gesprek uiteindelijk aan bij Egypte en hij lachte beschaamd omdat hij dacht dat Egyptenaren elkaar nog steeds mummificeerden.

Met de hitte valt het tot nu toe wel mee. Het is wel warm, 30 graden ongeveer en je zweet je dood, maar het is niet verlammend warm, dus je kan gewoon leven.

Er zijn maar weinig buitenlanders in Manila en daarbuiten nog minder. Iedere keer dat ik een blanke tegenkom, groeten we elkaar, wetend dat we ver van huis zijn. Ja, de eerste Nederlanders ben ik al tegengekomen. Er gaan niet zoveel mensen naar de Filippijnen, omdat ze aan “de verkeerde kant” van de Zuid-Chinese zee liggen. Je bent er nooit toevallig in de buurt, je moet een duidelijk doel hebben om er heen te reizen. De eilanden liggen geïsoleerd van de rest van Azië; een universum op zich.
Het gaafste moment van de dag was toch wel de vlucht over het eiland naar Tuguegarao. De wijken van Manila zie je geleidelijk veranderen naar een ongelofelijk mooi, bergachtig platteland. Onderweg deed de bemanning een quiz met de reizigers waarbij je leuke hebbedingetjes kon winnen, over de carnavalachtige Filippijnse festivals. Ik heb niet gewonnen, laten we het daarop houden.